Bipolar bozukluk, son yıllarda altı yaşından küçük çocuklarda teşhis edilmesidir. Bazı doktorlar bunun birçok çocuk için iyi bir değerlendirme olduğunu düşünürken, diğerleri teşhisin abartıldığını düşünüyor. Bazıları için sadece entelektüel bir tartışma olsa da, bipolar bozukluğu olan bir çocuğu tanıyan diğerleri eğlenmeyecektir. Bu nedenle, bozukluğun tüm yönlerini dikkate almak önemlidir.
En azından söylemek zor bir teşhis. Çocuklarda bipolar bozukluk genellikle DEHB’ye benzer ya da sadece başıboş çocukluk davranışı olarak görünür. Küçük çocuklar hızlı bisiklet sürebilirler, yani depresif bir durumdan manik bir duruma geçerler ve çok hızlı bir şekilde, genellikle haftalar hatta günler içinde geri dönerler.
İntihar girişimleri, çoğu zaman, çok az uyarı ile veya hiç uyarı olmaksızın, anlık olarak gerçekleşir. Bu, depresyonun genellikle uzun süreli olduğu ve intihar girişimlerinin iyi düşünülmüş olabileceği çoğu yetişkinden farklıdır. Bu nedenle bozukluğu olan çocukların başarılı bir şekilde tedavi edilmesi zorunludur.
Çocuklarda bipolar bozukluk sıklıkla mani ile kendini gösterir. Küçük çocuklarda bu genellikle hem işitsel hem de görsel halüsinasyonlarla gelebilir. Bunları sağlıklı bir hayal gücünden ayırt etmek zor görünebilir. Bazen, aslında öyle. Yine de çoğu zaman, görüntüler ve sesler sağlıklı bir çocuğun hayal edebileceğinden daha rahatsız edici ve tehdit edicidir.
Bipolar bozukluğu olan gençler, semptomlarında çoğunlukla yetişkinlere benzer. Gençlerle ilgili önemli bir karmaşık faktör, uyuşturucu ve alkol kullanımıdır. Yetişkinlerde olduğu gibi, ruh hali değişimlerini kontrol etmek için sokak uyuşturucuları ve alkol kullanmaya çalışma uygulamasına “kendi kendine ilaç verme” denir. Tehlikeli bir iştir ve genellikle bozukluğun semptomlarını maskeler. Çocuklarda bipolar bozukluk, sadece ekarte etmek için de olsa, onlar tarafından ilaçlar kullanıldığında her zaman düşünülmelidir.
Gençler gibi daha büyük çocuklarda bipolar bozukluk, bozukluğu olan kişinin hala reşit olmaması nedeniyle yetişkin bozukluğundan farklıdır. Bu, daha büyük çocuğun yetkililerle düşmanca bir ilişkiye sahip olduğu ve bu nedenle tedavinin iyi bir şey olduğuna ikna edilmesinin zor olduğu durumlara yol açar.
Karışıklığı azaltmanın bazı yolları var. Çocuğun öğretmenleriyle konuşmak, çocuğun gün be gün nasıl gittiğine dair dışarıdan bir fikir verir. Ayrıca bu, çocuğun ev ortamından farklı bir ortamda nasıl davrandığını gösterir. Çocuklarda bipolar bozukluk, başka bir bozukluk veya davranış biçimi olarak maskeleniyorsa, daha fazla insanın semptomlarına karşı uyanık olması durumunda ortaya çıkma olasılığı daha yüksektir.
İkinci bir görüş almak da çok önemlidir, çünkü pek çok doktor çocuklarda bipolar bozukluk konusunda hemfikir değildir. İkinci görüş alındıktan sonra, aile sorunun ne olduğu ve nasıl devam edileceği konusunda daha bilinçli bir karar verebilir. Doktorların hepsi çocuklarda bipolar bozukluk konusunda hemfikir olmayabilir, ancak ikinci bir görüş durumu netleştirmeye yardımcı olabilir. Ebeveyn veya vasi dikkatlice dinleyebilir ve doktorun açıklamasının doğru olup olmadığını belirleyebilir. O zaman, nihayetinde, aramayı yapmak ebeveynlerin görevidir. Yanlış teşhis ve yanlış tedavi düşünülemez, ancak çocuklarda bipolar bozukluk doğru teşhis ise kesinlikle kabul etmek daha iyidir.
